ကဗ်ာနိဒါန္း...

ကဗ်ာဆိုတာ

ႏွလုံးသားကိုျခစ္ခ်ဳပ္

အသစ္ေတြေရးထုတ္မွမဟုတ္ပဲေလ...။


ျပီေတာ့...ကဗ်ာဆိုတာ

ေ၀ါဟာရေတြေဖာင္းပြ

စကားလံုးေတြေထာင္းေထာင္းထေနမွမဟုတ္ဘူး...။


ႏွလံုးသားရဲ့မွတ္တမ္း

အခ်စ္၊အနမ္း

အလြမ္း၊အၾကမ္း

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့

ကဗ်ာဆိုတာ...ရင္ကြဲပန္းေပါ့။


ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း

ၾကံဳဘူးတဲ့အလြမ္း

ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့အနမ္းေတြကို

ေပထက္မွာစာစီ

ခါေတာ္မွီတင္ဆက္

တိုက္ဆိုင္လို့ ျပံဳးသူျပံဳးလြမ္းသူလြမ္း

အင္း...ကဗ်ာဆိုတဲ့ပန္းက

ဒီလိုနဲ့(၁၂)ရာသီလန္းေနတာ...။

.....ေၾကျငာခ်က္....

ျပံဳးလိုက္စမ္းပါ

ဘာေတြေနာက္ဆံတင္းေနတာလဲ

အျပံဳးေတြကအခြန္လြတ္ပါတယ္...။


ခု...ခင္ဗ်ားနဲ့ကၽြန္ေတာ္

ကၽြန္ေတာ္နဲ့ခင္ဗ်ား

အဲဒီ လူမႈေရးဆိုတာေတြထားခဲ့ဗ်ာ...။


မသိစိတ္ေတြက ၾကိဳးပ်က္စြန္လိုေ၀့၀ဲလို႕

ခင္ဗ်ားကေတာ့

မ်က္ႏွာဖံုးတတ္ရတာ သေဘာက်ပံုရတယ္...။


ကၽြန္ေတာ္ဆီလာတဲ့အခါ

ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့စိတ္ကို တဆံုးဆန့္ထားဖို့လိုမယ္

ေနာက္.. ရိုးသားျခင္းနဲ့ရက္လုပ္ထားတဲ့၀တ္ရံုတစ္ရံုကလြဲလို့

ဘာထည္၀ါမႈမွ ခင္းက်င္းျပစရာမလိုဘူး။

...................

စာက်က္ပ်င္းတဲ့သူကိုမွ အိမ္စာေတြေပးေနမိလားကြယ္...

ဘ၀ဆိုတာကခပ္ရႈပ္ရႈပ္ခ်ည္ထားတဲ့ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းရယ္ပါ။


သူငယ္ခ်င္းေရ...

ဘာလို့ခ်စ္သူျဖစ္ခ်င္ရတာလဲ

ခ်စ္သူဆိုတာငါအတြက္ေတာ့

စာအုပ္တစ္အုပ္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာလိုပဲ

နင္ကိုေျပာစရာစကားမရွိတဲ့အခါမွာ

ခ်စ္တယ္လို့ေျပာမယ္…..။


နပိုလီယန္ကေျပာတယ္

သူ႕ အဘိဓာန္မွာ ”မျဖစ္ႏုိင္ဘူး” ဆိုတာမရွိဘူးတဲ့

အင္း…အဲဒီစာရြက္ကိုပိုးဟတ္ကိုက္သြားလို႕ထင္တယ္

အဲဒီလိုဆင္ေျခလက္ေျခနဲ႕

အိပ္မက္အေသေတြကိုလိုက္ဖမ္းေနတဲ့ေကာင္ေပါ့။


အခ်စ္ဆိုတာျပဇာတ္မဟုတ္ဘူးတဲ့

မရယ္ပါနဲ့

အဲဒီစကားကိုျပဇာတ္ထဲမွာၾကားဘူးတယ္။

ၾကယ္ပ်က္

သူ...ဒဏ္ရာေတြနဲ့ လဲျပိဳက်ခ်ိန္

တြဲခိုထဖို့ လက္တစ္စံုကမ္းခဲ့သူပါ။


သူ...မ်က္ရည္ေတြေ၀သီခ်ိန္

ေျဖရီဖို့ ဟာသေတြေျပာခဲ့သူေလ


သူငိုမွာကို မိုးျပိဳမွာထက္ေၾကာက္ခဲ့တဲ့သူပါ...


အဲဒီလိုေပဆပ္ျခင္းေတြအၾကိမ္ၾကိမ္စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တာေတာင္

သူကေတာ့

ရက္စက္ျခင္းေတြနဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုအခါခါ ရိုက္ခ်ိဳးသြားတယ္။

ညိဳေနတဲ့မိုးဟာ ဒီဇင္ဘာ(၂၁)မွာတကယ္ျပိဳခဲ့တယ္...


ေကာင္မေလးေရ.....

အမွတ္ရေနဖို့ တစ္ခုပဲေတာင္းဆိုပါရေစ

နင့္အတိတ္မွာငါဟာ

ေပဆပ္ျခင္းေတြနဲ့ မွိန္ေဖ်ာ့စြာလင္းလက္ဘူးတဲ့ၾကယ္တစ္စင္းအျဖစ္ေလ...။

သူ သို ့မဟုတ္ ဘဝမ်ား၏သခင္

သူ...ဘဝမ်ားဖန္ဆင္းဖို ့ေရာက္လာခဲ့ေသာသူ

ဘဝမ်ားရွင္သန္လာ၏။

ရုတ္တရက္ထြက္ခြာသြားသည္။

ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာဘဝမ်ားအား

မေရရာသည့္ေမ်ွာ္လင့္ၿခင္းမ်ားႏွင့္ထားခဲ့သည္။


သူ...ၿပန္လာသည္။ၿပန္ထြက္သြား၏။

ဤတႀကိမ္တြင္လည္း

ဖန္ဆင္းခဲ့သည့္ဘဝမ်ားထံ

ခြဲခြာၿခင္းႏွင့္ငိုေႀကြးၿခင္းမ်ားအပ္ႏွံခဲ့သည္။


သူ...ရွိေနတုန္းကေတာ့

ေနေရာင္ကိုပူေလာင္သည္ဟုထင္မွတ္ခဲ့ေသာဘဝမ်ား

သူ ထြက္ခြာသြားေတာ့မွ

ေနေရာင္မရွိေသာဘဝမ်ားအေမွာင္ထဲတြင္ပိတ္မိေနႀက၏။

ပင္လယ္၌ေပ်ာ္ရြွင္ၿခင္းတို ့က်ေပ်ာက္ကုန္၏။


သူ...မၿမင္ႏုိင္ေတာေသာ္လည္း

သူ ့ကိုဘဝမ်ားမေမ့ႏုိင္ႀကသလို

သူသည္လည္းဘဝမ်ားအားေမ့ႏုိင္ဖို ့ရာခက္ခဲေပမည္။

အဘယ္သို ့ဆိုေသာ္

သူ...ဖန္ဆင္းခဲ့သည့္ဘဝမ်ားထဲတြင္

ငါတို ့သည္အေတာက္ပဆုံးအေတာက္ပဆံုးအၿဖစ္တည္ရွိ၏


သူ...ႀကယ္တပြင့္အၿဖစ္တည္ရွိေနသည။္

ငါေက်နပ္၏။

ထိုႀကယ္ပြင့္အားလိုက္ရွာရရန္

က်န္ရွိေသာဘဝမ်ားက ငါ၏ဘဝအားတာဝန္ေပးအပ္၏။


သူ...အဘယ္ေနရာမ်ဳိး၌လင္းလက္ေနမည္နည္း

ငါလိုက္ရွာမည္

ခြဲခြာၿခင္းႏွင့္ငိုေႀကြးၿခင္းအား

ၿပန္လည္ေပးအပ္လိုသည့္

က်န္ရွိေသာဘဝ၌

မေရရာေသာေမ်ွာ္လင့္ၿခင္းမ်ားၿဖင့္

ရွာေဖြေနေသာငါကို

သူ...ေကာင္ကင္မွၿမင္ႏုိင္ပါေစ

ငါဆုေတာင္း၏။


(သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ ကဗ်ာေလးပါ...။)

ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာ...

ကဗ်ာဆိုတာ

ႏွလံုးသားကိုညစ္ခ်ဳပ္

အသစ္ေတြေရးထုတ္မွမဟုတ္ပဲေလ...။


ျပီေတာ့.. ကဗ်ာဆိုတာ

စာသားေတြေဖာင္းၾကြ

စကားလံုးေတြေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့

ဟင္းတစ္ခြက္လဲမဟုတ္ဘူးေလ

နွလံုးသားရဲ့မွတ္တမ္း

အခ်စ္အနမ္း အလြမ္းအၾကမ္း

ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့

ကဗ်ာဆိုတာ ရင္ကြဲပန္းပါ...။


ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း

ၾကံဳဖူးတဲ့ အလြမ္း

ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့အနမ္းေတြကို

ေပထက္မွာစာစီ

ခါေတာ္မွီတင္ဆက္

ဒီလိုနဲ့...

တုိက္ဆိုင္လို့

ျပံဳးသူျပံဳး လြမ္းသူလြမ္း

အင္း...ကဗ်ာဆိုတဲ့ပန္းက

ဒီလိုနဲ့(၁၂)ရာသီလန္းေနတာ.....။

ကုစားျခင္း...

သူငယ္ခ်င္...

အလြမ္းေတြကို ေမ့ေပ်ာက္ဖို့

GRANDတစ္ေတာင့္ ေဖာက္လိုက္မလား...?


ဒါမွမဟုတ္

သံေယာဇဥ္ေတြကို ခုတ္ပိုင္းဖို႕

B.E တစ္ပိုင္းလိုသလား...?


မျဖစ္ႏိုင္ပဲေလ

B.E,GRANDေၾကာင့္

မင္းမူးျပီးေမွာက္ရံုလြဲလို့

ရင္ထဲက...

ရဖူးတဲ့ ဒဏ္ရာ

က်န္ခဲ့တဲ့ ေ၀ဒနာက

အသူရာနဲ့ဘီယာ

မူယာနဲ့ျဖဴျပာ

ဘယ္လိုအစားထိုးထိုး

ရင္ထဲကမိုးကသည္းမွာပဲ...။


(ေဘာ္ေဘာ္တစ္ေယာက္အတြက္...)

ခ်စ္သူသို့......

ဘာလို့ခ်စ္လဲ မေမးနဲ႕

ႏွလံုးသားရဲ့ခံစားခ်က္ကို

ဥေႏွာက္ၾကီးကလိုက္မမီလို့...။


အခ်စ္ကဘာလဲ မေမးနဲ့

ရွင္းျပဖို့

ေ၀ါဟာရေတြနည္းလြန္းလို့...။


ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲ မေမးနဲ့

ႏႈိင္းျပစရာ

စၾကာ၀ဠာကငယ္ေသးလို့...။


ကဲ ေကာင္မေလးေရ...

ဘယ္ထိခ်စ္မလဲဆိုတာလဲ မေမးနဲ့ေတာ့

ဘာလို့လဲသိလား?

ကိုယ္ဟာ မင္းအခ်စ္နဲ့အသက္ရွင္ေနလို႕ ...။

အေမ

အေမ...

ခလုတ္ထိမွ 'တ'မိသတဲ့လား.....?


ကုန္းတတန္ေရတတန္နဲ႕

အေမ့ရင္ကိုကန္ျပီး ပ်ံေနတဲ့

ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က

တခါတေလ

အေမ့ကိုသတိရတဲ့စိတ္ေတြက

မိုက္တြင္းခက္နက္နက္ကမတက္ႏိုင္ျပန္ဘူး.....။


စာၾကည့္စားပြဲေရ့ွနာရီ၀က္ေလာက္ထိုင္ရင္

ခါးေညာင္းေနတတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္

ကၽြန္ေတာ့္တသက္အပ္ခ်ဳပ္စက္ေပၚကမထတဲ့

အေမ့ရဲ့ေ၀ဒနာကိုကိုယ္ခ်င္းမစာခဲ့ဘူး.....။


စာႏွစ္မ်က္ႏွာေလာက္ဖတ္ရင္

မ်က္ရိုးေတြကိုက္တယ္လို့ကိုယ္ကုိကုိယ္သနားေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္က

ဖေယာင္းတိုင္ မီးမိွန္မိွန္ေအာက္အတင္းစူးစိုက္အလုပ္လုပ္ေနတတ္တဲ့

မ်က္မွန္ထူထူနဲ့ ေမေမကိုေမ့ေနတတ္တယ္.....။


မိခင္ေမတၱာဆိုတဲ့အပ္တစ္စင္းနဲ့

ေလာကဓံဆိုတဲ့ေတာင္ကိုေဖာက္ထြင္းခဲ့တယ္

ဒဏ္ရာေတြအထပ္ထပ္နဲ့လဲျပိဳလုမတတ္ျဖစ္ေနေတာင္

သားတို့ကိုေပးတဲ့ေမတၱာအလင္း

မွိန္ဆင္းမသြားဘူး.....။


တသက္လံုးအေမခူးခပ္ေကၽြးတာကို

အသင့္လက္ေဆးစား

အေမ့ကို ေက်းဇူးတင္စကားမေျပာခဲ့တဲ့ေကာင္ေလ.....။


ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရင္ထဲကအပူေတြသာ အေမ့ဆီကူးလို့

အေမကေတာ့ အပူေတြျမိဳခ်

အျပံဳးေတြသာ ထုတ္ျပခဲ့တယ္...။

မိုနာလီဇာလို အေမမျပံဳးတတ္ေပမယ့္

ကၽြန္ေတာ္ရင္ဘတ္ကျပတိုက္မွာေတာ့

အေမ့အျပံဳးဟာ တန္းဖိုးျဖတ္မရဘူးေလ.....။


အေမေရ...

ကၽြန္ေတာ္သိျပီ

ဒီကမၻာမွာ'မိခင္ေမတၱာ' ကို တိက်စြာေဖာ္ျပႏိုင္တဲ့ ဘာသာစကား

မထြန္းကားေသးဘူးဆိုတာ.....။


တကယ္ေတာ့

''မိခင္''ဆိုတာ...

ရယူျခင္းေတြကိုပစ္ပယ္

ေပးဆပ္ျခင္းေတြမွာ အျမစ္တြယ္ေနသူပါ.....။


(အေမ့မ်ားေန႕ အမွတ္တရ)

ယံုၾကည္ခ်က္

ပိုးဖလံတစ္ေကာင္ဟာ

သူ႕ ယံုၾကည္မူ႕ အတြက္ မီးကိုတိုးတာကို

'မိုက္မဲမူ႕ 'လို့

ေက်းဇူးျပဳျပီး ေခါင္းစဥ္မတပ္ပါနဲ့.....။


ခင္ဗ်ာတို႕ ေရွ့မွာ

ေတာင္ကိုအပ္နဲ့ထြင္းေနတဲ့ သူရူးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ရင္

'အခ်ည္းႏွီး' လို့

အလြယ္တကူမေ၀ဖန္ပါနဲ့.....။


ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဆိုတာကိုဖမ္းဆုပ္

ပင္လယ္ကို လက္၀ါးနဲ့ခပ္ထုတ္ေနတဲ့သူကိုေတြ႕ ရင္လဲ

'မျဖစ္ႏိုင္တာ' ဆိုျပီး ႏွာေခါင္းမရွဳပ္ပါနဲ့.....။


ယံုၾကည္ရာ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းမွာ

တေန႕ ဘယ္ပန္းမဆို လန္းမွာပဲ.......။


္

နိစၥဓူ၀...

အမွန္တရားေတြနဲ႕ ေနထြက္ျပီး

မင္နီေတြဗရပြနဲ႕ ေန၀င္တယ္...

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ မ်က္ႏွာသစ္ျပီး

ကံဆိုးျခင္းေတြနဲ႕ အိပ္ယာ၀င္တယ္.....။


သင္ၾကံဳဖူးပါသလား...?

ထိုင္ေနရင္ေကာင္းမွန္းသိလွ်က္

ျငိမ္ေနလို႕ မရတဲ့ ျပိဳင္ပြဲေတြ...

ဒါမွမဟုတ္

ထသြားရင္ က်ိဳးမယ္မွန္းသိလွ်က္

ပိုးဖလံတစ္ေကာင္လို မီးကိုတိုးခဲ့ရတာေတြ...

ရုန္းကန္မႈေတြ ဘယ္ေလာက္စိုက္ပ်ိဳးစိုက္ပ်ိဳး

အမွားအယြင္းေတြနဲ႕ ပဲ တိုးလို့

အနာဂတ္ဟာ

ခုထိ တစိမ္ဆန္တုန္း.....။


အဲ့ဒီလို႕ နဲ႕

အရႈံးေတြနဲ႕ မ်က္စိမဖြင့္ခင္

ေအာင္ျမင္မႈေတြကို အိပ္မက္ထဲထည့္မက္လိုက္တယ္.....။