နကၡတၱေဗဒ ပညာရွင္တို႕၏ ကမာၻပ်က္ေဟာကိန္းမ်ား

နကၡတၱေဗဒ ပညာရွင္တို႕၏ ကမာၻပ်က္ေဟာကိန္းမ်ား (ရဲျမင့္သိန္း)



စာေရးသူ၏အမွာ

ကမာၻႀကီးမည္သည့္အခ်ိန္ခ်ဳပ္ၿငိိမ္းသြားမည္နည္း။
ကမာၻႀကီး၏ နိဂံုးတြင္ ဘာေတြျဖစ္လာမည္နည္း။
လူသားတိုင္း စိတ္၀င္စားမည့္ ေမးခြန္းမ်ားပင္။
လူဟူေသာ ေလာကသားသည္ သူႏွင့္ သူ႕အေပၚမွီတြယ္ေနသူမ်ား အေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ တစ္ဖန္သူက မွီတြယ္ေနရေသာ ပတ္၀န္းက်င္ အေပၚတြင္ လည္းေကာင္း အလြန္သံေယာဇဥ္ အတြယ္အတာႀကီးမားၾကေလသည္။

လူသည္ သူ၏ ‘လူ႔ဘဝ’ ဟူေသာ ကာလအပိုင္းအျခားကေလးအတြင္း သူႏွင့္ သူ႕အသိုက္အဝန္းအတြက္ မေနမနား ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနမႈျဖင့္ သူ၏ သံေယာဇဥ္ အတိုင္းအဆကို ေဖၚျပလ်က္ရွိသည္။ သူႏွင့္ သူတြယ္တာရာ အသိုက္ အဝန္းကေလးအေပၚ က်ေရာက္လာမည့္ အႏၲရာယ္ႏွင့္ ပတ္သက္လ်င္လည္း သတိႀကီးစြာ ထားေလ့ရွိျပန္သည္။ ဤအခ်က္ကပင္ ကမာၻေလာကႀကီး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမည့္ အေရးကို မည္မွ်ေသာကထားေၾကာင္း သမိုင္းတစ္ေလ်ာက္ မွတ္တမ္းျဖစ္ေစခဲ႔သည္။

ခရစ္ႏွစ္မ်ားမတိုင္မီ ေရွးေခတ္ကာလမ်ားက ကမာၻႀကီး အႏၲရာယ္ႀကံဳရမည့္ ကိစၥသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နတ္ႀကီးမ်ား၏ လူတို႕အေပၚ ျပစ္ဒဏ္ခတ္မည့္ ကိစၥဟု ယူဆခဲ႔ၾကသည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ယေန႕ထင္ရွားျဖစ္ထြန္းေနေသာ ဘာသာတရားတို႕၏ အဆံုးအမမ်ားအေပၚ လူတို႕က သူလိုရာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲၿပီး ကမာၻပ်က္ေကာလဟာလမ်ား မၾကာခဏ ထုတ္လႊင့္ခဲ႔ၾကသည္။

ၿဂိဳဟ္၊ နကၡတ္၊ တာရာတို႕အား စိတ္၀င္စားလာၾကျခင္းႏွင့္ လူသား၏ ကံၾကမၼာအေပၚေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတို႕ ေပါင္းစပ္ရာမွ နကၡတ္ေဗဒင္ပညာသည္ ဘာသာအရားအသီးသီး အယူဝါဒ အသီးသီးမွ လူအမ်ား၏ အားထားရာ ပညာရပ္ႀကီး တစ္ခုအျဖစ္ ထင္ရွားလာခဲ႔ျပန္သည္။

စၾကဝဠာတို႕၏ ဖြဲ႕စည္းေနပံု၊ လႈပ္ရွားေနပံုတို႕ကို ပိုမိုတိက်စြာႏွင့္ က်ယ္ျပန္႕စြာ သိရွိလာရေသာ ေႏွာင္းေခတ္မ်ားတြင္ ကမာၻႀကီးပ်က္ယြင္းသြားမည္ကို ေတြးပူေနမႈမ်ားသည္ နတ္ဘုရားမ်ားက ျပစ္ဒဏ္ခတ္မည္ဟူေသာ အယူအဆ၊ ၿဂိဳဟ္နကၡတ္မ်ားက လူသားကံၾကမၼာကို ဖန္တီးေနသည္ဟူေသာ ‘ယံုၾကည္မႈလြန္’ အယူအဆမ်ားမွ ေသြဖီလာေၾကာင္း ေတြ႕ရျပန္ပါသည္။

တနည္းအားျဖင့္ ကမာၻႀကီး ပ်က္ယြင္းသြားမည့္အေရး ေတြးပူမႈမ်ားသည္ ရုပ္ပိုင္း သိပၸံပညာရပ္ အယူအဆမ်ားဆီသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခစိုက္လာခဲ႔ျပန္၏။

နကၡတၱေဗဒပညာရပ္အား ထဲထဲဝင္ဝင္ တူးေဖာ္ႏိႈက္ထုတ္ႏိုင္ခဲ႔ရာမွ ကမာၻပ်က္မည့္အေရး စိုးရိမ္မႈမ်ားသည္ စၾကဝဠာအတြင္း၌ ကမာၻႀကီးႏွင့္အတူ ဖြဲ႕စည္းလႈပ္ရွားေနၾကေသာ ၾကယ္တံခြန္မ်ား၊ ၿဂိဳဟ္မ်ား၊ ဥကၠာခဲမ်ား၊ ၾကယ္ႀကီးမ်ားဆီသို႕ အာရံုေျပာင္းေရႊ႕သြားျပန္ေလသည္။

စၾက၀ဠာေဘးဆိုးႀကီးမ်ားေၾကာင့္ ကမာၻႀကီး အႏၲရာယ္ျဖစ္ရန္ အလားအလာ အရွိဆံုးဟု ယူဆလာၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ လူသားတို႕ဖန္တီးထားေသာ ကမာၻဖ်က္လက္နက္မ်ားႏွင့္ စစ္မႈေရးရာ ကိစၥမ်ားသည္သာ ကမာၻႀကီးအား အမွန္တကယ္ ပ်က္စီးေစမည့္ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး၊ အနီးစပ္ဆံုး အႏၲရာယ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳသူမ်ားလည္း ရွိလာျပန္သည္။

သို႕ေသာ္ လူေကာင္းျဖစ္ေစ၊ လူဆိုးျဖစ္ေစ တစ္ခါတစ္ရံ မေတာ္တဆစိတ္ရိုင္း၀င္မိသည္မွ လြဲ၍ “လူသားဆန္ေသာ အေျခခံစိတ္” ရွိသူမ်ားခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္ကို မျငင္းႏိုင္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ လူသားသည္ သူ၏ကမာၻႀကီးကို တမင္ဖ်က္ဆီးပစ္လိမ့္မည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။

ထိုအယူအဆေၾကာင့္ပင္ ကမာၻႀကီးပ်က္စီးမည့္အေရး ေတြးပူမႈမ်ားသည္ ပိုမိုျပည့္စံုလာေသာ အသိဉာဏ္ပညာတို႕၏ ပဲ႔ကိုင္မႈျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ေသာကေအးလာသည္။ ေရွးကကဲ႔သို႕ ေသြးရူးေသြးတမ္း ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ိဳး မေတြ႕ရေတာ့။ တည္ၿငိမ္လာသည္။

တည္ၿငိမ္လာသည္ဆုိေသာ္လည္း ဗီဇစိတ္ေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကား ေပ်ာက္ပ်က္မသြားခဲ႔ပါ။
အနႏၲစၾကဝဠာအတြင္းရွိ ဤကမာၻႀကီး အပါအဝင္ ၾကယ္မ်ားၿဂိဳဟ္မ်ားအားလံုးသည္ “သဘာဝအတိုင္း ယိုယြင္းပ်က္စီးမႈ” ဟူသည့္ အယူအဆတစ္ခုဆီသို႕ အေၾကာင္းျပကူးေျပာင္းလာျခင္းျဖစ္၍ ဘာသာတရား အသီးသီး၊ အေရာင္အေသြးအသီးသီး၊ ဇာတိေဒသအသီးသီးမွ လူအားလံုးတို႕က အမွန္တရားအျဖစ္ ၀န္ခံၾကရေတာ့သည္။ အေကာင္းျမင္၀ါဒီတို႕ကလည္း လက္ခံသည္။ မွန္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ သဘာဝအတိုင္း တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ပ်က္ယြင္းရမည့္ အရာအားလံုးသည္ သဘာဝတရားႀကီးက ေပးအပ္ထားေသာ စည္းကမ္းစနစ္ကို လိုုက္နာျဖစ္ထြန္းေနၾကျခင္းသာျဖစ္၍ သဘာ၀တရားႀကီးက သတ္မွတ္ေပးထားေသာ “သက္တမ္း” တစ္နည္းအားျဖင့္ “ဘဝ” ဟုေခၚသည့္ အခ်ိန္အပိုင္းအျခား တစ္ခုရွိေနေသးသည္ကို ေထာက္ျပၾကသည္။

ဤကမာၻႀကီး အပါအဝင္ ဤစၾကစဠာႀကီး၏ “သက္တမ္း” အတြင္း မွီတင္းေနၾကကုန္ေသာ လူသားတို႕၏ “ဉာဏ္ပညာပါရမီ” ႏွင့္ စၾကဝဠာ “သက္တမ္းအခ်ိန္” တို႕ကို ေပါင္းစပ္ၿပီး လူသားတို႕သည္ “တေရြ႕ေရြ႕ ေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္စဥ္” သဘာဝအတိုင္း အဆင္ေျပေအာင္ ေနထိုင္သြားၾကပါလိမ့္မည္ဟု ဆင္ေျခေပးကာ ေျခပၾကသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ကမာၻႀကီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမည့္ အေရးကို ေတြးပူၾကရင္း၊ ျငင္းခုန္ၾကရင္း တူညီေသာ အေတြးေခၚတစ္ခုဆီသို႕ တညီတညြတ္တည္း ခိုဝင္လာၾကသည္။

အရာအားလံုးတို႕သည္ သဘာဝတရားက ခ်မွတ္ထားေသာ “စနစ္” တစ္ခုကို စည္းကမ္းတက် လိုက္နာေနရင္းမွ “ျဖစ္” ေနရင္း “ပ်က္” ေနသည္၊ “ပ်က္” ေနျခင္းသည္လည္း ေနာက္ထပ္ “ျဖစ္” ျခင္းဟူေသာ “ေမြးဖြား” ျခင္းတစ္ခုအတြက္ ပံ႔ပိုးေနျခင္း “အေၾကာင္းခံ” ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟူသည့္ “သံသရာ အယူအဆ” ဆီသို႕ အေတြးအေခၚပိုင္း “ခိုဝင္” လာၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။

သို႕ျဖင့္ “အလံုးစံုပ်က္ယြင္းျခင္း” သို႕ေရွးရႈသည့္ အေတြးအျမင္မ်ားသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ “သံသရာအယူအဆ” ဆီသို႕ “တိမ္းညႊတ္ခို၀င္” လာေနၿပီဟု ဆိုလိုပါသည္။

စာေရးသူအေနျဖင့္ ကမာၻပ်က္မည့္ အေရးေတြးပူမႈမ်ားသည္ အေတြးအေခၚရူးသြပ္ခဲ႔ရသည္ အထိ ေကာလဟာလျဖစ္ခဲ႔ပံုမ်ားမွ စတင္၍ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဤစကားလံုးမ်ား ျဖတ္သန္းလာခဲ႔ပံုကို ပညာရွင္တို႕၏ စကားအေထာက္အထား၊ အခ်ိန္ကာလ အေထာက္အထား၊ မွတ္တမ္းမ်ားျဖင့္ စီခ်ယ္မွတ္တမ္း ျပဳထားပါသည္။

ျဖစ္ခဲ႔ၿပီးေသာ သမိုင္းအေထာက္အထားမ်ားကို အရွိအတိုင္း ကုိးကားေဖာ္ျပရင္း၊ ပညာရွင္းတို႕၏ အနာဂတ္မွန္ဆခ်က္မ်ားကုိပါ အရွိအတိုင္း မွ်တစြာ စုစည္းေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
လူသားကမာၻႀကီး၏ နိဂံုးဟူသည္ကား အဘယ္နည္း။
စာရႈသူအေပါင္း၏ အေတြးအျမင္ အသီးသီးကို နကၡတၱေဗဒပညာရွင္တို႕၏ ကမာၻနိဂံုးေဟာကိန္းမ်ားထဲတြင္ အေျဖရွာၾကည့္ပါအံ႔။
ရဲျမင့္သိန္း















အခန္း (၁)
ေရွးဦးကာလကမာၻ႔နိဂံုးေဟာကိန္းမ်ား

ကမာၻႀကီးမည္သည့္အခ်ိန္ ပ်က္စီးမည္နည္းဟူသည့္ သတင္းစကားစုသည္ ေရွးကသာမန္လူအမ်ား သိခြင္႔မရွိေသာ ေတာ္ဝင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္ဆိုက အံ႔ၾသၾကမည္ထင္ပါသည္။

ဤစကားစုမွာ ယခုအခါလူတိုင္း သိနားလည္ခြင့္ရွိေသာ စကားစုျဖစ္ေန၍ အံ႔ၾသစရာမရွိဟု ထင္ၾကမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လြန္ခဲ႔သည္ ၁၀ ရာခုေခတ္က ဘုရင္ႏွင့္ ေတာ္ဝင္အတိုင္ပင္ခံ လူတစ္ခုတို႕သာလွ်င္ သိခြင့္ရွိေသာ သတင္းစကားမ်ိဳးျဖစ္ခဲ႔သည္မွာ အမွန္ပါတည္း။

အတိတ္က ကမာၻႀကီး ပ်က္စီးေတာ့မည္ ဟူသည့္ေဟာကိန္းမ်ား အဖန္တလည္းလည္းေပၚခဲ႔ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ေဟာကိန္းမ်ား အႀကိိမ္ႀကိမ္လြဲခဲ႔ၿပီး ယေန႕ကမာၻႀကီးသည္ ဝင္ရိုးေပၚတြင္ လည္ျမဲလည္လ်က္ စၾကဝဠာခရီးရွည္ႀကီးကို သြားျမဲ သြားေနဆဲ။

သို႕တိုင္ေအာင္ ေရွးအတီေတကစ၍ ယခုတိုင္ ကမာၻပ်က္ေဟာကိန္းမ်ားကို အေနာက္တိုင္းတြင္ သမၼာက်မ္းစာပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို ကိုးကား၍ လည္းေကာင္း၊ နကၡတ္ေဗဒင္အယူအဆျဖစ္ေသာ ပါပၿဂိဳဟ္ဆိုးမ်ား စိုးမိုးခ်ိန္ကို ခန္႕မွန္း၍ လည္းေကာင္း၊ သိပၸံပညာရွင္မ်ား၏ စၾကဝဠာေဘးဆိုးႀကီးမ်ား သင့္မည့္အခ်ိန္ကို ခန္႕မွန္း၍လည္းေကာင္း၊ ေဟာကိန္းထုတ္ေနၾကတုန္းပင္။ မည္သို႕ဆိုေစ လူသည္ သူေနထိုင္ရာ ကမာၻႀကီးႏွင့္သူ၏ ပ်က္စီးမည့္အေရးမွာလည္း လူတို႕၏ စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ အေကာင္းဆံုးကိစၥပင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။

ယခုေခတ္ သိပၸံပညာရွင္တို႕၏ ကမာၻပ်က္ေဟာကိန္းမ်ားကို မေဖာ္ျပမီ မွတ္တမ္းတင္ျဖစ္ခဲ႔ေသာ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မွ ကမာၻပ်က္ေဟာကိန္းမ်ားကို စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ေဖၚျပလိုပါသည္။ ဟိုတစ္ေခတ္က ေဟာကိန္းမ်ားသည္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ေကာင္းသကဲ႔သို႕ အံ႔ၾသရယ္ေမာဖြယ္ရာ ေဟာကိန္းမ်ားလည္း ျဖစ္ခဲ႔သည္။

ထိုေခတ္က အေနာက္တိုင္းတြင္ ခရစ္ယာန္အယူဝါဒေပၚထြန္းလာကာစ အခ်ိန္ေလာက္ကစ၍ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္တို႕၏ အဆိုအရ ဤကမာၻႀကီး ပ်က္စီးမည့္အခ်ိန္မွာ ထာဝရဘုရားသခင္၏ လက္တြင္း၌ ရွိသည္ဟု ယူဆၾကသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေရာမျပည္ႀကီး၌ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာ အျဖစ္ဆိုးတစ္ခု ကမာၻပ်က္ေကာလဟာလေၾကာင့္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႔ရသည္။ ေရာမျပည့္ရွင္ နီရိုကေလာဒီးယပ္စ္ဆီဇာဒရူးဆက္ ဂ်ာေမနိကပ္စ္ (ေအဒီ - ၃၇ - ၆၈ ခုႏွစ္) လက္ထက္ကျဖစ္သည္။ ေအဒီ ၆၄ ခုႏွစ္တြင္ ေရာမၿမိဳ႕၌ မီးအႀကီးအက်ယ္ေလာင္ေသာအခါ ေရာမဘုရင္ေၾကာင့္ဟု အယူသီးသူမ်ားက စြပ္စြဲခဲ႔ၾကသည္။ ဤစြပ္စြဲခ်က္ကို ဖံုးလႊမ္းသြားႏိုင္ရန္ ေရာမျပည့္ရွင္ နီရိုက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မ်ား ေပၚေပါက္လာမႈေၾကာင့္ ယခုလိုျဖစ္ရသည္ဟု တန္ျပန္စြပ္စြဲကာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ အေျမာက္အမ်ားကို ေသဒဏ္ေပးခဲ႔ေလသည္။

ဘုရင္၏ စြပ္စြဲခ်က္မွာ ယခုမွ ေပၚလာေသာ အယူလြဲသူမ်ားေၾကာင့္ ကမာၻပ်က္ကပ္ေဘးမ်ား ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ေရာက္လာ ႏိုင္သည္ဟူ၍ ျဖစ္ပါသတည္း။

အလားတူ ကမာၻပ်က္ေကာလဟာလေၾကာင့္ ႏွိပ္ကြပ္သုတ္သင္မႈမ်ား၊ သဘာ၀ကပ္ေဘးမ်ား အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ခရစ္ႏွစ္ ၆၄ ခုႏွစ္မွ ၇၀ ခုႏွစ္အတြင္း ေပၚေပါက္ခဲ႔ရသည္။

မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ အံ႔ၾသတုန္လႈပ္ဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအရာမ်ားတြင္ ၾကယ္တံခြန္မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ႔ျခင္း၊ ဥကၠာပ်ံမ်ား အႀကီးအက်ယ္က်ခဲ႔ျခင္း၊ ေနလၾကတ္ျခင္းမ်ား၊ လူအမ်ားအခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္မႈမ်ားအပါအဝင္ မေတာ္တဆ ေသေပ်ာက္မႈမ်ား ေနရာအႏွံ႔ ေပၚေပါက္ခဲ႔ျခင္း၊ ေျမငလ်င္ႀကီးမ်ား ထူးျခားစြာေပၚေပါက္ခဲ႔ျခင္း၊ ေရာဂါကပ္ဆိုးမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ႔ျခင္းတို႕ ထူးျခားတိုက္ဆိုင္စြာ ထိုကာလအတြင္း၌ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႔ၾကရသည္။

ထိုကာလအတြင္း၌ပင္ ဂ်ဴးႏွင့္ေရာမတို႕ အႀကီးအက်ယ္စစ္ျဖစ္ၿပီး ကမာၻ႔အထင္ရွားဆံုး ေဂ်ရုဆလင္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံခဲ႕ရသည္။
ေအဒီ ၆၃ ခုႏွစ္တြင္ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားလွေသာ နာမည္ေက်ာ္ပြန္ေအဒီၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ငလ်င္လႈပ္မႈေၾကာင့္ ေျမတြင္ျပားျပား၀ပ္ခဲ႔ရသည္။

ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႕၏ လံု႕လဝီရိယေၾကာင့္ ျပန္လည္စည္ကားလာေသာ ပြန္ေပအီၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးသည္ ေအဒီ ၇၉ ခုႏွစ္တြင္ ဗီဆူးဗီးယပ္မီးေတာင္ႀကီး ေပါက္ကြဲၿပီး ေခ်ာ္ရည္မ်ားဖံုးလႊမ္းသားမႈေၾကာင့္ ကမာၻသမိုင္းတြင္ မၾကံဳစဖူးထူးကဲေသာ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်မႈႀကီး ထပ္မံ၍ ျဖစ္ပြားခဲ႔ရျပန္ေလသည္။


ဘာသာအယူဝါဒကုိ အေၾကာင္းျပဳေသာ ေဟာကိန္းမ်ား
ထိုအခ်ိန္တြင္ သတိေပးခ်က္အမ်ားအျပားေပၚေပါက္ခဲ႔ေသးသည္။ တစ္က်ိပ္ႏွစ္ပါးေသာ ေယရႈခရစ္၏ သ၀ကမ်ားထဲက တစ္ဦးျဖစ္သူ သာသနာျပဳ ရွင္ေယာဟန္ေရးခဲ႔သည္ဆိုေသာ သမၼာက်မ္းအလိုအရဟုဆိုကာ လူအခ်ိဳ႕က ေကာလဟာလ ထုတ္လႊင့္ၾကသည္။ ေအဒီ ၆၉ ခုႏွစ္၌ ခရစ္ေတာ္ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္လာလိမ့္မည္။ ထိုအခ်ိန္၌ လူသားမ်ိဳးဆက္ တစ္ခုလံုး ပ်က္သုန္းသြားလိမ့္မည္ဟု သတိေပးေဖၚျပခဲ႔သည္။

သို႕ေသာ္ကမာၻႀကီးကား အဆံုးသတ္မသြားခဲ႔ပါ။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေရး စစ္ပြဲႀကီးကလည္း ၿပီးဆံုးခဲ႔ၿပီ။ ခရစ္ယာန္မ်ားကို ဒိဌိမ်ားဟု စြပ္စြဲသတ္ျဖတ္ခဲ႔သူ ေရာမျပည့္ရွင္ နီရိုဘုရင္ႀကီးလည္း အာဏာအလြဲသံုးစားမႈေၾကာင့္ ဖယ္ရွားခံရၿပီး ေရာမၿမိဳ႕မွ ေလးမိုင္ခန္႕ေဝးေသာ အိမ္တစ္အိမ္တြင္ ပုန္းေရွာင္ေနရင္း ဘဝနိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ႔ရၿပီး ျဖစ္သည္။

သဘာဝတရားက ကမာၻပ်က္မည္ဆိုေသာ စကားကိုေကာင္းစြာသက္ေသမျပႏိုင္ခဲ႔ေသးေသာ္လည္း ကမာၻပ်က္မည္ဆိုေသာ ယံုၾကည္ခ်က္သည္ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ရာစုတစ္ခုၿပီးတစ္ခု မတိမ္ေကာမပေပ်ာက္ဘဲ တည္ရွိေနခဲ႔ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံျဖစ္ေလ့ရွိေသာ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကိုလည္း လက္ညိွဳးထိုးကာ ကမာၻပ်က္မည့္ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ဆိုးႀကီး၏ ေရွ႕ေတာ္ေျပးသဖြယ္ လူအမ်ား၏ သတ္မွတ္ျခင္းခံရသည္လည္းရွိသည္။ ဘာသာတရားအမ်ိဳးမ်ိဳး၏ တရားေဟာဆရာမ်ားကလည္း လူအမ်ား၏ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈအေပၚ အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ထင္ရာျမင္ရာ ေကာလဟာလထုတ္လႊင့္ၾကသည္လည္း ရွိခဲ႔သည္။

ေနာက္ထပ္ရာစုႏွစ္တစ္ခုၿပီးတစ္ခု မ်ိဳးဆက္မ်ားတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေက်ာ္လြန္လာခဲ႔ၿပီးေနာက္ တစ္ဖန္ျပန္၍ ကမာၻပ်က္မည့္ ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားကို အသစ္တဖန္ သတ္မွတ္လာၾကျပန္သည္။

ကမာၻပ်က္မည့္ အခ်ိန္ကို ခရစ္ႏွစ္ ၁၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္အတြင္း ျဖစ္မည္ဟု ခန္႕မွန္းခဲ႔ျပန္ပါသည္။ ထိုေခတ္ဂိုဏ္းဂဏအေတာ္မ်ားမ်ားက ခရစ္ေတာ္သည္ သူေတာ္စင္မ်ားႏွင့္အတူ တရားစီရင္မည့္ေန႕မတိုင္မီ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ခန္႔ အုပ္စိုးဦးမည္ဟု ထိုအခ်ိန္က ယံုၾကည္ေနၾက၏။

ပထမဂ်ာမန္ေရွ႕ျဖစ္ေဟာ ဆရာတစ္ဦးျဖစ္သူ ဘားနဒ္သည္ သမၼာက်မ္းစာထဲမွ စကားလံုးမ်ားကို ျပဌာန္းစာအုပ္အျဖစ္ အသံုးျပဳၿပီး ခရစ္ႏွစ္ ၉၆၀ တြင္ ေဟာေျပာခဲ႔ရာ၌ ကမာၻပ်က္မည့္ေန႕ႀကီး နီးလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေျပာခဲ႔သျဖင့္ ဥေရာပ၌ အႀကီးမားဆံုး သတိေပးခ်က္ႀကီး ျဖစ္ခဲ႔ျပန္ေလသည္။ သူ၏ ကမာၻပ်က္မည့္ေန႕သည္ တမန္ေတာ္ ဂါေျဗလက မယ္ေတာ္မာရီအား ခရစ္ေတာ္ဖြားျမင္မည့္အေၾကာင္းကို ၾကားသိေစခဲ႔သည့္ ေန႔ထူးေန႕ျမတ္ေသာၾကာေန႕ႏွင့္ တစ္ရက္တည္းက်ေရာက္မည္ဟု သတ္မွတ္ခဲ႔သည္။ သူ၏ ေဟာကိန္းသည္ ခရစ္ႏွစ္ ၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ တိုက္ဆိုင္မႈႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ႔၏။

ခရစ္ႏွစ္ ၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ေနရာအႏွံ႔မွ ေရာက္လာေသာ ဘုရားဖူးလူအုပ္ႀကီးမ်ားသည္ ေဂ်ရုဆလင္ၿမိဳ႕သို႕ ဝင္ေရာက္ခဲ႔ၾကၿပီး ေနာက္ဆံုးတရား စီရင္မည့္ေန႕ကို ခံယူရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ႔ၾကေလသည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္မူ ဘုရားဖူးလူအုပ္ႀကီးမ်ား အံ႔ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေရာက္ရွိလာေတာ့၏။ လူအမ်ားစုႀကီးသည္ သူတို႕ပိုင္ ျခံေျမမ်ား၊ အေဆာက္အဦး စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားကို ေရာင္းပစ္ၾကၿပီး တရားစီရင္ခံမည့္ေနရာသို႕ အေျပးအလႊားေရာက္လာၾက၏။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဘဝအနာဂတ္ ေပ်ာက္ၿပီဟု ယူဆကာ လိုခ်င္သူယူရန္ ေပးလွဴခဲ႔ၾက၏။ ထိုအေတာအတြင္း မိုးႀကိဳးမုန္တိုင္းမ်ားး ျပင္းထန္ျခင္းႏွင့္ ဥကၠပ်ံေၾကြျခင္းတို႕ကလည္း အထူးမ်ားျပားခဲ႔ရာ ဘုရားဖူမ်ားေျခဦးတည့္ရာ ေျပးၾကျပန္သျဖင့္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ၾကရျပန္သည္။

ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ကိုေဘးၿမိဳ႕ေန ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါးျဖစ္သူ ဒရုသ္မာကလည္း ခရစ္ႏွစ္ ၁၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ မတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕တြင္ ကမာၻႀကီးပ်က္စီးသြားမည္ဟု ေဟာကိန္းထုတ္ထားရာ ဥေရာပတြင္လည္း ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၊ ေနမထူးေသမထူးဟု ယူဆသူမ်ားက ဥပေဒေဘာင္အျပင္ဘက္မွ ေသာင္းက်န္းခ်င္တိုင္း ေသာင္းက်န္းလ်က္ ရွိေနတာ့၏။

ညသန္းေကာင္ယံ မတိုင္မီ သူေတာ္စင္တို႕၏ ေအာက္ေမ႔ဖြယ္ ပစၥည္းမ်ား၏ ေရွ႕ေမွာက္ႏွင့္ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေျခရင္းတို႕တြင္ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ ေရာက္ေနသူမ်ားကလည္း အမ်ားအျပားပင္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားသို႕ ရွိသမွ်ပစၥည္းအားလံုး လွဴဒါန္းၿပီး ကုသိုလ္ယူၾကျပန္သည္။

ကမာၻပ်က္ေဟာကိန္း၏ ဂယက္မ်ားေၾကာင့္ ၾကားၾကားသမွ် လူအားလံုးသည္ အလုပ္မလုပ္ၾကေတာ့ေပ။
ရွိသမွ် ပိုင္သမွ် ပစၥည္းအားလံုးလည္း ေပးလွဴပစ္ၾကၿပီ။ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားတြင္သာ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေစာင့္စားေနၾက၏။ ရက္ၾကာလာေသာအခါ ကူးစက္ေရာဂါ ေဘးဆိုးႀကီးမ်ား ဝင္လာခဲ႔ေလသည္။

ထို႕ေနာက္ အငတ္ေဘးဆိုးႀကီး ဆိုက္ခဲ႔ျပန္၏။ သို႕ႏွင့္ ၁၀ ရာစု၏ နိဂံုး၊ ၁၁ ရာစု၏ နိဒါန္းႏွစ္မ်ားသည္ ကမာၻပ်က္ေကာလဟာလေၾကာင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသႏွင့္ ဥေရာပတစ္ခြင္တြင္ အမွန္တကယ္ ကမာၻပ်က္သည့္အလား ဖရိုဖရဲ ပရမ္းပတာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာႏွစ္မ်ား ျဖစ္ခဲ႔ေလသည္။

ကမာၻေျမသားထုႀကီး ပ်က္စီးျခင္း အလ်ဥ္းမရွိခဲ႔ေသာ္လည္း ကမာၻပ်က္ေဟာကိန္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ရေသာ ဒုကၡေပါင္းစံုတို႕၏ နိဂံုးကိုကား ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ ထိုနိဂံုးကား ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႏွင့္ ဝမ္းနည္းဖြယ္အခ်ိန္တို႕၏ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ိဳးစံုုကို လူသားတို႕ ခံစားလိုက္ရျခင္းပင္တည္း။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကို ေက်ာ္လြန္ခဲ႔ေသာအခါတြင္ စြန္႔လႊတ္လွဴဒါန္းျခင္း၏ ရလဒ္မ်ားကို အေကာင္းဘက္တြင္ ေတြ႕ခဲ႔ၾကရ၏။

အေနာက္ကမာၻတစ္လႊားရွိ ခရစ္ယာန္ဝတ္ေက်ာင္းမ်ားသည္ လွဴဒါန္းမႈအဝဝေၾကာင့္ အသစ္အသစ္တို႕ျဖင့္ ျပည့္ဝေနၾကေလသည္။ အထူးသျဖင့္ အီတလီႏွင့္ ေဂါလ္ေဒသ တစ္လႊားတြင္ ဆန္းသစ္ေသာ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းမ်ားကို ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ လက္ညိွဳးထိုးမလြဲ ၾကည့္ညိဳဖြယ္ျမင္ေတြ႕ေနၾကရေလသည္။

ၾကမၼာငင္ခဲ႔ေသာ ခရစ္ႏွစ္ ၁၀၀၀ သည္ အတိတ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ႔ၿပီ ဆိုေသာ္လည္း မေသခ်ာမေရရာေသာ ကမာၻပ်က္မည့္ အေရးျပႆနာကား က်န္ရွိေနေသးသည္။ နကၡတ္ေဗဒင္ ကၽြမ္းက်င္သူဆိုသူမ်ား၊ အနာဂတ္ေဟာဆရာဆိုသူမ်ားႏွင့္ နတ္ဝင္သည္ဆိုသည္မ်ားသည္ ဤအယူဆကို ထပ္မံေရေလာင္းေပါင္းသင္ၿပီး လူတို႕၏ စိတ္ထဲတြင္ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနေစခဲ႔သည္မွာ ယေန႕အထိပင္ျဖစ္ေပသည္။


နကၡတ္ေဗဒင္ကို အေၾကာင္းျပဳေသာ ေဟာကိန္းမ်ား
၁၁၈၆ ခုႏွစ္တြင္ နကၡတ္ေဗဒင္ပညာရွင္မ်ားသည္ နကၡတ္ၾကယ္စုတို႔၏ ထူးျခားေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို မူတည္၍ ကမာၻပ်က္ေဟာကိန္း ထုတ္ၾကျပန္ပါသည္။ ဥေရာပတစ္ခြင္ တုန္လႈပ္သြားျပန္၏။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသ ဂ်ဴး၊ အာရပ္ႏွင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မ်ားၾကားတြင္လည္း ၁၁၈၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ မုန္တိုင္းအႀကီးအက်ယ္ က်ေရာက္မည္၊ ငလ်င္လႈပ္မည္၊ ပုန္ကန္မႈမ်ားေပၚမည္၊ တိုင္းျပည္မ်ားအတြင္း အဖ်က္လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ေတာ္လွန္မႈမ်ား ၾကံဳရမည္။ လူမ်ား အႀကီးအက်ယ္ေသေၾကၾကလိမ့္မည္ဟု ေဟာကိန္းမ်ား ပ်ံ႕လြင့္လ်က္ရွိသည္။ တကယ္ေတာ့ ျဖစ္မလာခဲ႔ပါ။

၁၁၉၈ ခုႏွစ္တြင္ လူအမ်ားထံ သတိေပးခ်က္တစ္ခုလည္း ေပၚထြက္လာေသးသည္။ ”ခရစ္ေတာ္ကို ဆန္႕က်င္မည္႔သူတစ္ဦးသည္ ေဘဘီလံုၿမိဳ႕တြင္ ေမြးဖြားလာသည့္အခါ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုလံုး ဖ်က္ဆီခံရလိိမ့္မည္။” ဟူေသာ ေကာလဟာလျဖစ္၏။

အလားတူ ၁၄၀၆ ခုႏွစ္တြင္ ေနၾကတ္ေသာအခါ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ၾကျပန္၏။ လူအမ်ားက ကမာၻပ်က္ေတာ့မည္ဟူ၍ ထင္ျမင္ကာ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားတြင္ ခိုလံႈခဲ႔ၾကျပန္သည္။

ဥေရာပတြင္ နာမည္ႀကီး က်ဴဘင္ဇန္ တကၠသိုလ္မွ နကၡတၱေဗဒ၊ ပထဝီႏွင့္ သခ်ၤာပါေမာကၡဂ်ာမန္လူမ်ိဳး ဂ်ိဳဟန္ စေတာ့ဖလာ (၁၄၅၂-၁၅၃၁) က ၁၅၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ကမာၻႀကီး ေရလႊမ္းမိုးခံရႏိုင္သည္ဟု ေဟာကိန္းထုတ္လိုက္ျပန္သည္။

သူ၏ ေဟာကိန္းအရ၊ ထိုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ စေနၿဂိဳဟ္၊ အဂၤါၿဂိဳဟ္ႏွင့္ ၾကာသပေတးၿဂိဳဟ္တို႕သည္ ငါးနကၡတ္ၾကယ္စုႏွင့္ ပူး၍ ျမင္ျခင္းေၾကာင့္ဟုဆိုကာ ေရလႊမ္းမိုးမည့္ ေဟာကိန္းကို ထုတ္ျပန္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသတင္းစကားကို ရရွိခဲ႔ၾကေသာ ဥေရာပ၊ အာရွႏွင့္ အာဖရိကတုိ႕မွ လူမ်ားအေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္ခဲ႔ၾကသည္။

၁၅၂၄ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလသို႕ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် အေနာက္ကမာၻအဝန္း လူသားထုႀကီးသည္ အေၾကာက္လြန္မႈမွတဆင့္ အေတြးအေခၚ ရူးသြပ္မႈမ်ား တိုးပြားလာေလေတာ့သည္။

ကုန္သြယ္ေရာင္း၀ယ္မႈမ်ား ရပ္ဆိုင္းသြား၏။ ေရာင္းသူ၊ ဝယ္သူမရွိေတာ့။ လယ္ကြင္းမ်ားတြင္ လယ္သမားမ်ား မေတြ႕ရေတာ့။ အလုပ္ရွိသည့္ ေနရာတိုင္းတြင္ ၿငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။ သြားေရးလာေရး ယာဥ္ရထားတို႕ ကင္းမဲ႔ေန၏။

ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္လ်က္ရွိေသာ သူမ်ားက စားစရာ၊ ဝတ္စရာ ရသေလာက္ေပြ႕ပိုက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားသို႕ ခိုဝင္ေနၾကၿပီ။ စိတ္ပ်က္အားငယ္လြန္းသူမ်ား ထမင္းမစား၊ ဟင္းမစား၊ ငိုေၾကြးေနေတာ့၏။ ဆင္းရဲသူမ်ားက အေၾကြးျပန္မဆပ္ၾကေတာ့။ ေက်းကၽြန္မ်ားကိုလည္း ပိုင္ရွင္တို႕က လႊတ္ေပးလိုက္ၾက၏။ ရုတ္တရက္ ဝမ္းသာေနၾကသည္။ သို႕ေသာ္ အားလံုးေသၾကရမည့္ရက္ဆီသို႕ လွည့္ၾကည့္ကာ ရုတ္တရက္ဝမ္းသာမႈအၿပီး၊ ကပ်ာကယာ ဝမ္းနည္းၾကရျပန္၏။

အေပ်ာ္အပါးလိုက္စားသူမ်ားကလည္း တစ္ေမွာင့္။ အရက္ႀကိဳက္သူမ်ားကလည္း တစ္ဝႀကီးေသာ္ၿပီး ေနခ်င္သလိုေန၍ ဘဝကို လႊင့္ပစ္လိုက္ၾက၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ခုိးဆိုးလုယက္သူမ်ား လံုးဝမရွိေတာ့။ ခိုးစရာမရွိ၊ လုစရာမလို၊ အားလံုး အခမဲ႔ရၿပီး၊ ၿပီးျပည့္စံုသြားၾကေလၿပီ။

နဂိုဗီဇအရ ေလာဘႀကီးသူမ်ိဳးကိုလည္း ေတြ႕ေနၾကရျပန္၏။ ေသရမည္မွန္း ျခြင္းခ်က္မရွိသိေနလ်က္က ရရာပစၥည္းမ်ားစုေနၾက၏။ အိုးပစ္အိမ္ပစ္စြန္႕ခြာၿပီး၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ သြားေရာက္၍ ဘဝကို မိသားစုအလိုက္ အပ္ႏွံၾကသူမ်ား၏ ပစၥည္းမ်ားကို ေလာဘႀကီးသူတို႕က ရလိုက္ေလသည္။ ဆင္းရဲသားတို႕ကလည္း တိုက္ႏွင့္တာႏွင့္ ယာဥ္ႏွင့္ရထားႏွင့္ ရက္ရသေလာက္ ေပ်ာ္ေအာင္ေနၿပီးမွ အေသခံၾကမည္ဟု ဆိုသည္။

ငိုသူငုိ၊ ေျပးသူေျပး ကာလႀကီးထဲတြင္ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ရသည့္ အျဖစ္မ်ိဳးလည္း ေနရာတကာေတြ႕ေနရျပန္၏။ အငယ္အေႏွာင္း ရွိသူတို႕သည္ တရားဝင္ယူလိုက္ၾကေတာ့သည္။ အခ်စ္ဦးႏွင့္ ကြဲခဲ႔ရၿပီး ေလာကနီတိကို လိုက္နာခဲ႔ရသူမ်ားက မထူးေတာ့ေသာဘဝတြင္ အရွက္ကို ေျမျမဳပ္ပစ္လိုက္ၾက၏။ ခ်စ္ဦးသူႏွင့္ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း ျပဳေနၾက၏။ ငယ္ရြယ္သူမ်ားက ပိုဆိုးသည္။ ဂုဏ္ျဒပ္ေၾကာင့္ တံုးခုလွမ္းရမည့္ အခ်စ္မ်ားသည္ ေနရာတကာတြင္ အဆင္ေျပသြားၾကေလသည္။

၂၄ နာရီတရားေဟာ၊ လူအမ်ားကို ေကၽြးေမြးႏွစ္သိမ့္ အားေပးေနၾကရသူမ်ားကား ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားပင္တည္း။ ကယ္တင္ျခင္းကို ေနရာတကာတြင္ ေရွ႕ေဆာင္ေပးေနရသျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ား၌ လူျပည့္လွ်ံေန၏။ လမ္းဆံုလမ္းခြမ်ားတြင္ တရားပြဲမ်ားက အျပည့္အၾကပ္။ ထိုအထဲတြင္ မိဘသေဘာမတူ၍ လက္မထပ္ရသူမ်ားႏွင့္ ခ်စ္သူႏွင့္ေကြကြင္းရမည္စိုးသူမ်ားက လက္ထပ္ပြဲမ်ား အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ က်င္းပေနၾကျပန္သည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက အလိုလိုက္ေပးရရွာသည္။

တရားခ်မႈအမ်ိဳးမ်ိဳး အစြမ္းရွိသမွ် ျပဳလုပ္ေပးေနရ၏။ ႏွစ္သိမ့္မႈ ပံုစံႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ လူတို႕ကို ကယ္တင္ေပးေနရ၏။ ေသမထူး၊ ေနမထူး အစဥ္အလာစည္းကမ္းကို ပစ္ပယ္သြားၾကသူမ်ားရွိေန၍ ဥပေဒႏွင့္ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေပးရသည့္ အလုပ္ကိုလည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားကပင္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကရျပန္သည္။ အစိုးရဌာနမ်ားသည္ အားလံုးလုပ္ငန္းရပ္ဆိုင္းေနၾက၍ ျဖစ္သည္။

အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ပြဲအမ်ိဳးမ်ိဳးက်င္းပ၍ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေသပြဲက်င္းပရန္ ဆႏၵရွိသူမ်ားလည္း ေတြ႕ေနရျပန္ေလသည္။ ေက်းလက္ေတာရြာေနသူ လယ္သမားမ်ားးကလည္း သူတို႕ပိုင္ လယ္ေျမမ်ားကို ေငြေၾကးျပည့္စံုၿပီး ကမာၻပ်က္ေဟာကိန္းအေပၚ အယံုအၾကည့္နည္းသူမ်ားထံ ရသေလာက္ျဖင့္ ေရာင္းစားေနၾကသည္။

အခ်ိဳ႕ကလည္း ေရေဘးဒဏ္မွ လြတ္၍ အသက္ရွင္လိုရွင္ျငား ေတာေတာင္မ်ားရွိရာသို႕ အစုလိုုက္အျပံဳလိုက္ ေျပာင္းေရြ႕ေနၾက၏။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ တူးလူးၿမိဳ႕မွ ဆရာဝန္တစ္ဦးက ရိကၡာမ်ားႏွင့္ မိသားစုတစ္စုလံုးဆန္႕မည့္ ေရလံု ”အဲ႕လ္ပ္” ေခၚ ေလွႀကီး တစ္စီးတည္ေဆာက္ခဲ႔မႈေၾကာင့္ အမွတ္တရ နာမည္ႀကီးခဲ႔ေသးသည္။

ယခုေခတ္လူမ်ား ဗံုးဒဏ္ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားၾကသကဲ႔သို႕ ေတာင္ေပၚဂူႀကီးမ်ားကို ရွာေဖြ၍ အလုအယက္ျပဳျပင္သူလည္း မ်ားျပားသျဖင့္ လိုဏ္ဂူႀကီးမ်ားတြင္လည္း လူျပည့္ေနၾက၏။

ပါေမာကၡႀကီး၏ ေဟာကိန္းအတိုင္း ေဖေဖာ္ဝါရီလကား နီးသထက္နီးလာၿပီ။ လူတို႕၏ စိတ္ကူးတည့္ရာ အျပဳအမူမ်ား “ပုထုဇေနာ ဥမၼတၱေကာ” ဟူေသာ စကားအတိုင္း ရူးသြပ္မႈ အရွိန္အဟုန္ တစ္ေန႕တစ္ျခား ျမင့္တက္လာေန၏။

ဤလိုႏွင့္ ေနလားညလားျဖစ္ေနေသာ ေဖေဖၚဝါရီလကို ေက်ာ္လြန္သြားေလသည္။ မည္သည့္ကပ္ေဘးမွ မၾကံဳလိုုက္ရဘဲ ထိုကာလကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ႔သည္။

ထိုအခါ ပါေမာကၡႀကီး စေတာ့ဖလာသည္ ကိုလံဘတ္ခရီးစဥ္အတြက္ ဇယားေရးဆြဲေပးခဲ႔သူ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးနာမည္ေက်ာ္ သခ်ၤာပညာရွင္ႏွင့္ နကၡတၱေဗဒပညာရွင္ျဖစ္သူ ေရဇီယိမြန္ေတနပ္စ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ သူ၏ ေဟာကိန္းကို ျပင္ဆင္ထုတ္ျပန္ခဲ႔ျပန္သည္။ သူတို႕က ကမာၻပ်က္မည့္ႏွစ္ အသစ္သည္ ၁၅၈၈ ခုႏွစ္ဟု ဆိုျပန္သည္။

သူတို႕၏ ေဟာကိန္းတြင္ “၁၅၈၀ ျပည့္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ထပ္ ၈ ႏွစ္အၾကာ ခရစ္ေတာ္ေမြးဖြားသည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕တြင္ ကမာၻႀကီးသည္ ဖုန္မႈန္႔မ်ားအတြင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္။ ထိုသို႕ မဟုတ္လွ်င္ေတာင္မွ လူသားတို႕သည္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ိဳးစံုေၾကာင့္ ႏိုင္ငံမ်ားသည္ ၿပိဳကြဲသြားၾကလိမ့္မည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တို႕ အတိဒုကၡမ်ိဳးစံုႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ၾကရလိိမ့္မည္” ဟု ေဖာ္ၿပထားေလသည္။


နာမည္ေက်ာ္ ေနာ့စ္ထရာေဒးမတ္စ္ ေဟာကိန္း
အလားတူ ကမာၻပ်က္ ေဟာကိန္းမ်ိဳးကို ၁၆ ရာစုအတြင္း၌လည္းအမ်ားအျပား ေတြ႕ခဲ႔ၾကရသည္။ ျပင္သစ္လူမ်ိဳး က်မ္းျပဳဂၢိဳလ္ ဆိုင္မြန္ေဂါလတ္ (၁၅၄၃ - ၁၆၂၈) ၏ ေဟာကိန္း၊ နကၡတၱေဗဒပညာရွင္ ဆိုင္ပရီယန္လီယိုဝစ္ဇ္ (၁၅၂၄ - ၁၅၇၄) ၏ ေဟာကိန္း၊ သူႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ပညာရွင္ လူးဝစ္ဂိုင္ယြန္၏ ေဟာကိန္း၊ ျပင္သစ္လူမ်ိဳး ရူပေဗဒ ပညာရွင္ႏွင့္ နကၡတၱေဗဒပညာရွင္တို႕၏ ဥေသွ်ာင္ပုဂၢိဳလ္ႀကီး နာမည္ေက်ာ္ ေနာ့စ္ထရာေဒးမတ္ (၁၅၀၃ - ၁၅၆၆) ၏ ေဟာကိန္းတို႕မွာလည္း ထိုစဥ္က အထူးနာမည္ႀကီးခဲ႔သည္။ “စင္က်ဴရီစ္ ၁၅၅၅” ဟုေခၚေသာ ေနာ့စ္ထရာေဒးမတ္စ္ ကဗ်ာဖြဲ႕စပ္ဆိုထားသည့္ ေဟာကိန္းႀကီးကို ယခုတိုင္ ယံုၾကည္သူမ်ား ရွိေနၾကဆဲ ျဖစ္ေလသည္။ သူ၏ အဆိုအရ ထိုအခ်ိန္က အီစတာပြဲေတာ္ က်င္းပရက္လည္းျဖစ္၊ သူေတာ္စင္ေယာဟန္၏ ေန႕လည္းျဖစ္ေသာ ဧၿပီး ၂၅ ရက္ေန႔မ်ိဳးမွာ ကမာၻႀကီး ပ်က္စီးသြားလိမ့္မည္ဟုဆိုသည္။ သို႕ေသာ္ သူ၏ ေဟာကိန္းကို ေဝဖန္သူတစ္ဦး ေပၚလာသည္။

ျပင္သစ္ နကၡတၱေဗဒပညာရွင္ ကင္မီလီဖလမ္ေမရီယြန္ (၁၈၂၄ - ၁၉၂၅) က “ေနာ့စ္ထရာေဒးမတ္စ္ဟာ ၁၅၆၆ ခုႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္သြားတာျဖစ္တာေၾကာင့္ သူဟာ ၁၅၈၂ ခုႏွစ္မွာမွ ျပကၡဒိန္ကို အမွန္အတိုင္း ျပင္ဆင္ေရးဆြဲခ်ိန္မွာ သူမရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ေဟာကိန္းေတြဟာ မမွန္ကန္ႏိုင္ပါဘူး” ဟု ဆိုခဲ႔ျပန္သည္။

အီစတာပြဲေတာ္ ဧၿပီလ ၂၅ ရက္ေန႕တြင္ က်ေရာက္ႏိုင္ေသာ ရက္စြဲမ်ားျဖစ္သည့္ ၁၆၆၆ ခုႏွစ္၊ ၁၇၃၄ ခုႏွစ္၊ ၁၈၈၆ ခုႏွစ္၊ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ဟု ဆိုခဲ႔သည္။ သို႕ေသာ္ ျဖစ္မလာခဲ႔ပါ။ ေနာ့စ္ထရာေဒးမတ္စ္ႏွင့္ ဖလမ္ေမရီယြန္တို႕ကို ယံုၾကည့္သူမ်ားကမူ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည့္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္က်န္ေသးသည္။ ကမာၻပ်က္မည့္ႏွစ္သည္ ၂၀၃၈ ခုႏွစ္ျဖစ္လိ္မ့္မည္ဟု ေဟာကိန္းထုတ္ထားျပန္ေလသည္။

သူတို႕၏ ကမာၻပ်က္မည့္ အေရးေတြးပူမႈမ်ားသည္ ၾကယ္တံခြန္ခ်ဥ္းကပ္လာခ်ိန္၊ ေနလၾကတ္ခ်ိန္၊ ၾကယ္တံခြန္အသစ္ ေပၚထြန္းလာခ်ိန္၊ ဥကၠာပ်ံမ်ား အစုလိုက္က်လာခ်ိန္၊ မီးေတာင္ေပါက္ျခင္း၊ ငလ်င္လႈပ္ျခင္း ျဖစ္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ အရွိန္အဟုန္ ျမင့္တတ္လာတတ္ပါေသးသည္။

ၿပီးခဲ႔သည့္ ၂၀ ရာစုႏွစ္သည္လည္း ကမာၻပ်က္ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ႏွင့္ မကင္းကြာခဲ႔ပါ။ ၁၉၁၀ ခုႏွစ္က သိပၸံပညာရွင္မ်ား၏ “ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကမာၻေျမႀကီး ေဟလီၾကယ္တံခြန္ အၿမီးပိုင္းအတြင္း ျဖတ္သန္းက်ေရာက္လိမ့္မည္” ဟူေသာ ေဟာကိန္းကို အထူးတုန္လႈပ္ခဲ႔ၾကရပါေသးသည္။ ေဟလီၾကယ္တံခြန္အၿမီးတြင္ ပါဝင္ေသာ အဆိပ္ေငြ႕မ်ားေၾကာင့္ ကမာၻေပၚရွိ သက္ရွိသတၱဝါအားလံုး အဆိပ္မိၿပီး ေသဆံုးကုန္ႏိုင္ေၾကာင္း စာအုပ္စာေစာင္မ်ားတြင္ ပါလာျခင္းေၾကာင့္ အထူးေၾကာက္ရြံ႕ခဲ႔ၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။

ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံထုတ္ ဂ်ာနယ္မ်ားႏွင့္ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ေတာ္ထုတ္ စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ ၾကယ္တံခြန္အၿမီးအတြင္း ကမာၻႀကီး ဝင္ေရာက္မည့္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားမ်ား အိမ္တြင္ အလံုပိတ္ခန္းမ်ားတြင္ ျပင္ဆင္ၿပီး အကာအကြယ္ယူ ေနထိုင္ၾကဖို႕ တရားဝင္ေရးသား သတိေပးခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္ခဲ႔သည္ကိုပင္ ေတြ႕ရသည္။

၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ကာလီဖိုးနီးယားရွိ ပုေရာဟိတ္တစ္ဦးကလည္း ထိုအခ်ိန္မတိုင္မီ ၇ ႏွစ္ခန္႕ကတြက္ခ်က္မႈအရဟုဆိုကာ ကမာၻႀကီးပ်က္မည့္ေန႕ကို ေန႕ရက္နာရီမိနစ္အတိအက် ေပးခဲ႔ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ဘာမွျဖစ္မလာ သျဖင့္ သူ၏ တပည့္မ်ားက အခ်ိန္ကို ေရႊ႕ဆိုင္းေပးခဲ႔ၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္ေစာင့္ၾကည့္ဖို႕ ႏွစ္သိမ့္ခဲ႔ၾက၏။


အိႏိၵယပညာရွင္တို႕၏ ေဟာကိန္း
အလားတူ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေဟာကိန္းမ်ိဳးကို အာရွတိုက္တြင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ နကၡတၱ ေဗဒင္ပညာရွင္မ်ားက ေဟာကိန္းထုတ္ ခဲ႔ၾကသျဖင့္ တစ္ကမာၻလံုးအထူး တုန္လႈပ္သြားခဲ႔ရျပန္သည္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေစာေစာပိုင္းတြင္ နာမည္ႀကီး အိႏိၵယနကၡတ္ပညာရွင္မ်ားက ၿဂိဳဟ္ႀကီး ၅ လံုးသည္ ေန၊ လတို႕ ႏွင့္တကြ အျခားၿဂိဳဟ္ရံမ်ားပါ ေကာင္းကင္တြင္ တန္းစီ၍ ရွိေနၾကသျဖင့္ ကမာၻႀကီးပ်က္မည္ဟု အခိုင္အမာ ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ႔ၾကသည္။ ရွားရွားပါးပါး ၿဂိဳဟ္မ်ားစုၿပီး “ပူး” သည္ဟု ဆိုကာ လူသားတို႕၏ ကံၾကမၼာကို နိမိတ္ဖတ္ၾကသျဖင့္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ကမာၻအႏွံ႕ ေဖၚျပခဲ႔ၾကသည္။

ေန၊ လႏွင့္ ၿဂိဳဟ္ႀကီး ၅ လံုးတို႕ ထိုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလ ၃ ရက္ေန႔ ညေန ၅ နာရီ ၃၅ မိနစ္မွ ေဖေဖၚဝါရီလ ၅ ရက္ေန႕ညေန ၅ နာရီ ၄၇ မိနစ္အထိ ေကာင္းကင္တြင္ တန္းစီၿပီး ေသျခာေပါက္ ကမာၻပ်က္မည့္ ကပ္ေဘးႀကီးမ်ား ဆိုက္ေရာက္မည္ဟု ေဟာခဲ႔ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

“ေနာက္ ၃ ရက္ၾကာလွ်င္ ကမာၻေပၚရွိ တစ္ေထာင္ေသာ ထီးေဆာင္းမင္းအေပါင္းတို႕၏ ေသြးကို ကမာၻသူ ကမာၻသားတို႕က ေရအျဖစ္ အသံုးေတာ္ခံသည္ကို ေတြ႕ၾကရလိမ့္မည္။” ဟုပင္ ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ႔ၾကသည္။

ထိုသတင္းသည္ အိႏိၵယ သတင္းစာမ်ားတြင္ စတင္ပါရွိခဲ႔ၾကၿပီး ခ်က္ခ်င္ကမာၻတစ္လႊား ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားခဲ႔ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ အိႏိၵယ သာမက၊ အိႏိၵယႏွင့္ နယ္ေျမခ်င္း ဆက္စပ္ေနေသာနိေပါလ္၊ ဘူတန္၊ ကက္ရ္ွမီးယားနယ္ေျမမ်ားတြင္ အေတာ္လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္ခဲ႔ၾကသည္။

နိေပါလ္ႏိုင္ငံ ခတၱမႏၲဴၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ လူထုမွာ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ေၾကာက္လန္႕ေနၾကျခင္းေၾကာင့္ အစိုးရ တာဝန္ရွိသူမ်ားက ဂ်စ္ကားမ်ားျဖင့္ လွည့္လည္ၿပီး အသံခ်ဲ႕စက္မ်ားျဖင့္ ထိန္းေပးခဲ႔ရသည္။

အေျခအေနသည္ ေအးခ်မ္းစြာ ၿပီးဆံုးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုလည္း ႀကိဳးစားၿပီး လူထုအား ႏွစ္သိမ့္ခဲ႔ၾကရသည္။
အမွန္မွာ ေဗဒင္ဆရာတို႕၏ ေနာက္လိုက္မ်ားကိုယ္တိုင္ကပင္ ေရႀကီးမည္ေလာ၊ ငလ်င္လႈပ္မည္ေလာ၊ ကမာၻစစ္ႀကီးျဖစ္မည္ေလာ တိတိက်က် မသိခဲ႔ၾကရေပ။ ျပည္သူျပည္သား အမ်ားစုကမူ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းမ်ားေပၚတြင္ မေနၾကေတာ့ဘဲ ကြင္းျပင္မ်ားတြင္ တဲထိုး၍ ငလ်င္ဒဏ္ခံႏိုင္ေအာင္ ျပဳျပင္ေနထိုင္ခဲ႔ၾကရင္း ကမာၻပ်က္မည္ဆိုေသာ ရက္ကို ေစာင့္စား ခဲ႔ၾကေလသည္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလ ၅ ရက္ေန႕တြင္ ၿဂိဳဟ္မ်ား ပူးေနစဥ္အတြင္း ပစိဖိတ္ေဒသ ေကာင္းကင္ေပၚတြင္ ေနၾကတ္ခဲ႔သည္။ ေနၾကတ္သည္ကို အိႏၵိယနယ္ေျမေပၚမွ မျမင္ရလင့္ကစား အိႏၵိယနကၡတ္ေဗဒင္ ပညာရွင္မ်ားက ရာဟုေျမြနဂါးႀကီးက တနဂၤေႏြ ၿဂိဳဟ္မင္းကို မ်ိဳခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ကံၾကမၼာဆိုးမ်ား ဆက္တိုက္ ဝင္လာစရာရွိေၾကာင္း ေဟာကိန္းထုတ္ၾကျပန္၏။ သို႕ျဖစ္၍ ဟိႏၵဴဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက အိႏၵိယႏိုင္ငံသားမ်ားအား စုေပါင္းဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ ကံၾကမၼာဆိုးမ်ားကို မုခ်ဖယ္ရွားႏိုင္သည့္နည္းလမ္း ရွိပါ ေသးသည္ဟု လိုက္လံေဟာေျပာထိန္းသိမ္းခဲ႔ၾကရျပန္သည္။

ထိုေန႕မ်ားကို လြန္ေျမာက္ခဲ႔ေသာ္လည္း ကမာၻႀကီးကား ဘာမွ်မျဖစ္ခဲ႔။ ဘာသာတရားအသီးသီး၏ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကို လူတို႕က မိမိဘာသာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲမွားယြင္းျခင္း၊ အစဥ္အဆက္ နကၡတၱေဗဒကၽြမ္းက်င္သည္ဆိုသူ ပညာရွင္မ်ား၏ ၾကယ္တံခြန္ ၿဂိဳဟ္ပဲ႔မ်ား တိုက္ခိုုက္မည္ဆိုသည့္ အႏၲရာယ္ကို လြန္ကဲစြာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲျခင္း၊ ေဗဒင္ဆရာမ်ား၏ ကံၾကမၼာအယူအဆကို ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲျခင္းတို႕ေၾကာင့္ ကမာၻပ်က္မည္ဟူေသာ အယူအဆသည္ လူသားတို႔၏ စိတ္အစဥ္တြင္ ကိန္းဝပ္ေနခဲ႔ၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။

သို႕ေသာ္လက္ေတြ႕တြင္ အႀကိမ္မ်ားစြာ လြန္ေျမာက္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ႔ၿပီးျဖစ္၍ အဆိုးထဲမွ အေကာင္းသင္ခန္းစာ ရရွိခဲ႔ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ ၂၀ ရာစုတြင္ သဘာဝေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ လူတို႕၏ ပေယာဂေၾကာင့္ ကမာၻပ်က္မည့္အေရးကို ေတြးပူခဲ႔ၾကျခင္းမွာ အဓိကျဖစ္သည္။ အဏုျမဴဗံုး အႏၲရာယ္ႏွင့္ ကမာၻစစ္ျဖစ္မည့္ေဘးကို ေၾကာက္ရြံ႕ခဲ႔ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ယခု ၂၀ ရာစုအကုန္တြင္ ထိုစိုးရိမ္စိတ္မ်ား ပ်က္သုဥ္းခဲ႔ၾကၿပီး ျဖစ္ေလသည္။

သို႕တိုင္ေအာင္ ကမာၻပ်က္မည့္ အေရး ေတြးပူမႈမ်ား လံုးဝဆိတ္သုန္းသြားၿပီဟု ဆိုႏိုင္ပါၿပီလား။ ..

Chaw(2009)

ဒီေန႕ေတာ႕ ကိုရီးယားဇာတ္ကား CHAW (2009)အေၾကာင္းေျပာၾကတာေပါ့။ဘယ္က
စရမလဲဆိုေတာ႕ ကိုရီးယားႏိုင္ငံက SAMARI ဆိုတဲ႕ မႈခင္းကင္းတဲ႕စံျပရြာေလးကစရမွာ
ေပါ့ေနာ႕။SAMERIမႈခင္းကင္းမဲ႕စံျပရြာမွာ သိုးေတြဆိတ္ေတြမၾကာခဏေပ်ာက္ဆံုးျခင္းက
စလာလိုက္တာျမဳပ္ထားတာမၾကာေသးတဲ႕ အေလာင္းေတြကိုေဖာ္ယူျဖတ္ေတာက္တဲ႕
အျဖစ္အပ်က္..စတာေတြကနယ္ေျမခံရဲေတြကိုအလုပ္မ်ားေစပါေတာ႕တယ္။ဒီထက္ကို
ပိုဆိုးလာတာက ေဒသခံတစ္ခ်ိဳ႕ေတြပါေပ်ာက္ဆံုးသြားရတာပါ။အရင္ကေတာ႕ဒီရြာကေလး
ဟာမလွမ္းမကမ္းမွာေတာင္တန္းေတြနဲ႕ ျခံထြက္သီးနွံေတြ၊စိုက္ခင္းေတြ၊ ႕ျမိဳ႕ကအလည္လာ သူေတြနဲ႕ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေတာရြာကေလးပါ။ တစ္ခ်ိန္ကနာမည္ေက်ာ္မုဆိုးၾကီးရဲ႕ေျမး မေလးပါဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕သားေကာင္ျဖစ္သြားတဲ႕အခ်ိန္မွာ.....အေျခအေနေတြက
အေတာ္ကုိလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ကုန္ပါျပီ။

ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုစံုစမ္းဖို႕ရဲဌာနခ်ဳပ္ ကစံုစမ္းေရးမႈးတစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ျမိဳ႕ကေနေျပာင္းမိန္႕က်လာတဲ႕ရဲအရာရွိKIMပါေရာက္လာပါတယ္။မိန္းမက ကိုယ္၀န္နဲ႕အေမကလည္းစိတ္ေရာဂါသည္ဆိုးလ္ကေနအလုပ္ဖိစီးမႈေတြနဲ႕ေရာက္လာတဲ႕
ရဲအရာရွိKIMတစ္ေယာက္ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေတြၾကံဳတဲ႕အခါဘယ္လိုရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းမလဲ....။

ဒီလိုနာလည္ရခက္တဲ႕အျ့ဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ဟို..ခပ္လွမ္းလွမ္းကပကတိျငိမ္သက္တိတ္
ဆိတ္ေနတဲ႕ေတာင္တန္းၾကီးနဲ႕ပါပတ္သတ္ဆက္ႏြယ္ေနပါတယ္။အေၾကာင္းတရားေတြ
ေၾကာင္႕အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္လာတယ္လို႕ဆိုရမယ္ဆိုရင္ ...ဒါဟာ တစ္ခ်ိန္ကလူေတြ
မဆင္မျခင္လုပ္ေဆာင္မႈေတြရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲေတြပါ။ဒီအျဖစ္ဆိုးၾကီးကိုရဲေတြမုဆိုးေတြ
ကဘယ္လိုပူးေပါင္းေျဖရွင္းၾကမလဲဆိုတာကုိေတာ႕ .......
ဖန္သားျပင္မွာဆက္လက္အေျဖရွာလိုက္ၾကရေအာင္..:P။

(ဒီကိုရီးယားဇာတ္ကားမွာအထူးျပဳလုပ္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕မေသသပ္ေသာ္လည္း ဟာသနဲ႕
သည္းထိတ္ရင္ဖိုေရာေနွာထားတဲ႕အတြက္ၾကည့္ေပ်ာ္တဲ႕ဇာတ္ကားတစ္ကားပါ...
ကဲ အားလပ္ရက္ေတြမွာသူငယ္ခ်ငး္ေတြနဲ႕အတူတူၾကည့္လိုက္ပါဦး။
my rating 5.5/10)

Unknown (2011)

ဒီေန႕ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ျဖစ္တဲ႕ဇာတ္ကားေလးက Liam Neeson ရဲ႕ unknown(2011)
ဇာတ္ကားေလးပါ ။Liam NeesonကိုTaken(2008)တို႕ The A-Team တို႕ကိုၾကိဳက္ ခဲ႕တဲ႕ပရိတ္သတ္ေတြေကာင္းေကာင္းသိၾကမွာပါ(ကၽြန္ေတာ္လဲၾကိဳက္လို႕ပါ :P)။
Dr. Martin Harris (Liam Neeson)ဟာဘိုင္အိုနန္ႏိုသိပၸံပညာရွင္ပါနန္ႏိုနည္းပညာ
ကြန္ဖရင့္မွာ presentation လုပ္ဖို႕ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံဘာလင္ျမိဳ႕ကိုဇနီးသည္Elizabeth
Harris(January Jones)ႏွင့္အတူေရာက္လာ ခဲ႕ပါတယ္(ဇာတ္လမ္းအစမွာေဖာ္ျပခ်က္ပါ)။
ေလဆိပ္ကေနတည္းခိုမည္႕ဟိုတယ္ ကိုေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ ေလဆိပ္မွာအေရးၾကီးတဲ႕စာရြက္
စာတမ္းေတြပါတဲ႕ အိတ္က်န္ခဲ႕တာေၾကာင့္ Gina(Diane Kruger-National Treasure
ဇာတ္လမ္းေတြထဲက မင္းသမီး)ေမာင္းတဲ႕တကၠစီနဲ႕ေလဆိပ္ကိုျပန္သြားယူတဲ႕အခ်ိန္မွာ မေတာ္တဆ ကားအက္စီးဒင္႔ျဖစ္ျပီေတာ႕ ေဆးရံုမွာ(၄)ရက္ေမ႕ေမ်ာေနခဲ႕ပါတယ္။Dr. Martin Harris သတိရလာတဲ႕အခ်ိန္မွာသူ႕မိန္းမရွိတဲ႕ဟိုတယ္ကိုလိုက္သြားတဲ႕အခ်ိန္မွာ...သူမေမွ်ာ္လင္႕တဲ႕
အေျခအေနတစ္ခုက သူကုိေစာင့္ၾကိဳေနပါတယ္။သူ႕ေနရာမွာတျခားတစ္ေယာက္က သူ႕ရဲနာမည္၊ပတ္(စ)ပို႕၊အလုပ္အကိုင္၊ဘဏ္ကဒ္ေတြ၊ မိသားစုဓာတ္ပံုေတြ၊ကားလိုင္စင္
ေတြမွာကအစ ၀င္ေရာက္ေနရာယူျပီေနပါျပီ။သူ႕ရဲ႕ဇနီးသည္ကပါသူကုိမသိသလို
ဆံဆက္တဲ႕အခ်ိန္မွာDr. Martin Harris မၾကံစည္တတ္ေအာင္ျဖစ္ေနပါတယ္
(ဇာတ္လမ္းထဲမွာအေမရိကန္သံရံုးက အဲေန႕မွာThanksgiving ေန႕ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရံုးပိတ္ထားတယ္လို႕ဆိုပါတယ္)။ေနာက္ဆံုးသူမွာ မိန္းမလက္ေဆာင္ေပးထားတဲ႕ နာရီတစ္လံုး၊စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႕ ေငြစအနည္းငယ္သာက်န္ပါေတာ႕တယ္။ -ဇာတ္လမ္းကျမွပ္ကြက္
လွည္႕ကြက္ေတြနဲ႕ ပရိတ္သတ္ရဲ႕အာရံုကိုဖမ္းစားသြားမွာပါ။ တကၠစီေမာင္းတဲ႕ Gina ရဲ႕အကူအညီနဲ႕သူကုိလိုက္သတ္ေနတဲ႕သူေတြၾကားမွာ သူဘ၀မွန္ကုိျပန္ရဖို႕ၾကိဳးစားရပါတယ္။
Dr. Martin Harrisဟာသူ႕ဘ၀မွန္ကိုျပန္ရမလား?
ေနာက္ထပ္ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာကိုေတာ႕.......။


TRAILER ကိုေတာ႕ ေအာက္မွာၾကည္႕ပါ>>>>>ဒီမွာ